Film başlıyor.. İyi Seyirler

Aynı havayı solusaydık ona da razıydım ben, seni görmesem ama burda olduğunu bilsem yeterdi bana. Aynı ama farklı hayatı paylaşan iki insan. Şimdi herşey daha da zor olacak. İstiklalde uzun yürüyüşlerde,Kadıköyün daha sakin havasını almak istediğimde,evimde, hayatımda,hayallerimde sen olmayacaksın. İstanbul da kaybetti seni;üzgün sanırım. Belki görürümler,olmaz olası umutlar,telefon her çaldığında yüreğin ağzına geldiğini hissetmeler yok artık. Son veda var;son kez.. Odam artık sen kokmuyor,kokmayacak.. ve o odaya kimse yaklaşamayacak seninle başladı seninle bitti. Bir masalmış bir vardı ama şimdi yok.Masum mudur masallar;sonu hep güzel mi biter.Ve prenses prensiin öpücüğüyle yeniden hayata döner. Yalan! Prenses zehirli elmadan bir ısırık alır lanet eder ama yapıcak birşey yoktur artık;kurtulması için prensin gelmesini bekler ama prens gelmez. Aaa ne oldu o ihtişamlı hayata nerde kapıda kuyruk olmuş bekleyen her türlü yazma potansiyeli olan prenslere. Yeni hayatıma başlıyorum sensiz kalmasını asla istemediğim evimde. Hatırlarsın belki hep aynı evde yaşasak nasıl olurdu diye düşünürdük,ve şu hayatta birlikte yaşamak istediğim sadece iki insandan birisin demiştim. Bunlar tamamen bana ait olan gerçekten isteyerek ve inanarak söylediğim sözlerdi. Tek bir karesinde yalan olmayan. Odanın duvarlarını açık renk mi yapsak kırmızı mı? Sen ne istersin canım. Resimlerde yapabiliriz hem bizi yansıtır hem eğlenceli olur. Pencereler böyle kalsın bence pimapene gerek yok,eski görünüşü severim bu yüzden barok koltuklar alalım demiştim. Hemen bir perde ayarlarız şöyle koyu renk güneşliği olsun oda sabahları çok güneş alıyor sabah uykusunu severim bilirsin. Her yere aynalar asalım büyüklü küçüklü dekorasyonda can alıcı noktalardır aynalar. Bahçemize de bir masa iki de sandalye koydukmu tamamdır bu iş eksikler yavaş yavaş halledilir.
Sana bir resamın tuvalinden çıkmış gibi renkli,mutlu,huzurlu bir ev yaratacağım. Hiçbirşey gelmeyecek aklımıza sorunlarımızdan,dertlerimizden kurtulacağız. Sığınak gibi düşün herşeyden uzaklaşmak için kendine mola veririsin; bu ev senin molan. BİZ! kelimesini anlamlı kılan içinden çıkmak istemediğim ve seninle olmaktan bıkmayacağım yuvamız.
Sabahları yürüyüş yaparız biraz yine iyice saldın kendini sağlıklı yaşam iyidir. Gelir kahvaltımızı yaparız sonra da bahçe de bir kahve sigara keyfi; alırız gazetemizi.. Karışmasın kimse bize. Hep bunu düşündüm çevremizde kimseler olmasa birkaç gün yeterli;sadece sen ve ben olsak hiçbir sorun kalmazdı. Birbirimizle olduğumuz birkaç gün. Sadece kaçıp gitsek bi yerlere.
Hava ne kadar soğuk ve kasvetli belliydi böyle bulutlu olacağı ama.İçimde bir sıkıntı var. Birşey mi oldu;birşey olacak evet hissediyorum. Umutların öldüğünde de böyle mi olur acaba. Bir cenaze töreni varmış birisi ölmüş yüzünü göremedim bi not bırakmış geride sadece bir de defter.Tek kelime: pişmanım. Neye, neden pişmansın diye sorabilseydim keşke. Keşke demek istemediğim için bu kadar çaba türkçede en nefret ettiğim kelimedir keşke.. Kullanmak istemiyorum.
Bir cenaze törenindeyim yağmur bulutları birikti. Dedim ama ben; bak yağmur yağacak. Islak toprak kokusu alıyorum bir koku daha var anımsayamadığım ne olduğunu. Boş bir mezar var önümde, defterin ve notun sahibini almak üzere bekleyen. Bir notum var, pişmanım. Geçmişten gelen, yabancı özlediğim o kokuyu getiren, bana beni getiren. Bir varmış bir yokmuş. Bende zamanında hayallerimi gömmüştüm tam burda.
Sabah saat 10.24 bir cenaze var bir fısıltı duyuyorum belli belirsiz. Korku kapladı içimi var olmayan bir beden var olmayan bir ses..Tarih yirmi dokuz mart akşam üzeri kısmen; hava kararmakta acele etmiyor. Yine bir cenaze ve yine ben. Solgun ve ağlamaktan harap olmuş bedenim bir daha tamir olması güç kalbim,boş ellerim..
Hikaye sana da tanıdık gelmedi mi? Güzel bi senaryo, izlemeye değer bir film ee yapacak daha iyi bir işimiz de yok. Oyuncular da çok tanıdık. İşte herşey basit bir senaryo, başarılı bir görüntü yönetmenliği, rollerinin hakkını veren oyuncular ve o sahte set ve hayatlar.
Yerlerinizi alın film başlamak üzere.İyi seyirler
written by Ecem ELGİN