Kadının Yaratıcılığıyla

Sayısız insan vardı, adını hatırlamadığım sayısız yüz
Bir çok geçmiştekiler, bir de daha yakındakiler
Maviymiş gökyüzü bulutlarda beyazmış aslında
Bazen, bazı şeyler hayal kırıklığı yaratmazmış
Hatırlanan birileri..
Bilirmişim zaten neye umutlanıp neye umutlanmayacağımı artık.
Üç yaşındaymış içimdeki çocuk; ama o da üç buçuk olmayı başarmış.
En azından birimizden biri mutlu bunu biliyorum
Bilmem kaç milyonda bir kişi
Komik birazda acıklı
Siyah bir kazak aklımdan çıkmayan ve o ses.
Fonda Karma Police, ben dinlemede,dinlenmekte
Anlatan biri var ; mutlu, beklemede
Sevmişim bir zamanlar umut etmişim
Hayat güzelmiş ben de toz pembe renkli umutları giymişim
Yorgun ayaklarım bedenimi taşımaya çalışırmış, pes etmişler
Sevişmenin başında stop demişim ; O düşüncelerde
Ama düşmüş bir kere aklıma , ben devam etmelerde
Bir ses duydum, bir yüz hatırlıyorum
Bir beden, bir ten, bir dokunuş
Bir son buluş ve ben boşluklarda..
Artık dönüşlere inanmıyorum, zaten hiçbir zaman var olmadılar "bence"
Dönme dolabın tepesinden ayaklarımı sarkıtıyorum
Ayakkabılarım kırmızıymış,
Kırmızı rugan ayakkabılar.
Bir yatak, bir oda, bir hayat bir de başka hayat
Bir, iki, üç..
Mesafelerde biri var, yakınlarda bir başkası
Yakın ama uzak, uzak ama yakınBir çelişki edası
Etkileyici bir kelime
Ne kadar gerçek ne kadar yalan
Aynadayım, diğer tarafında, hadi bak kendine
Bu sen misin?
Değişen bir ben var bende
Binanın rengi aslında bejmiş, koltukta kırmızı
Sadece gözlerimi kapatım; teslim kaçınılmaz olmalı
Tek tek, özenle, yavaş yavaş eksilenler
Bir tat, bir koku mutluluklarda; O endişelerde
Hiç unutulmamış bir ten, yine yeniden
Sıcak bir öpücük, huzurlu bir uyku..
Mesafe çok az ; Herkes hissetmelerde
Sen hikayenin başında ben yine masalın sonunda
Ama hiç olmadığı gibiydi
Sözler, muhabbetler, tavırlar
Değişen karakterler, düşünceler
Herkes farkında
Görüşürüz de bile bir samimiyet, sıcaklık
Sokaklar çok boşmuş.
Sen gider
Ben yalnız..